نویسنده

• یاسر حاتم زاده

چکیده

لایحه آیین نامه بین المللی ایمنی شناورهای تندرو 1994 (1373) که در قالب ماده واحده بنا به پیشنهاد وزارت راه و شهرسازی در جلسه مورخ ۱۴۰۰/۱۰/۰۱ هیئت وزیران به تصویب رسیده است، برای طی تشریفات قانونی تقدیم مجلس شورای اسلامی شده است. در این گزارش به بررسی این لایحه پرداخته شده است. با توجه به توسعه شناورهای تندرو (HSC) در دهه 1980 و 1990، سازمان بین المللی دریانوردی (IMO ) تصمیم گرفت ضوابط بین المللی جدیدی را متناسب با نیازهای خاص این شناورها به تصویب برساند و از این رو در سال 1994، «آیین نامه بین المللی ایمنی شناورهای تندرو (HSC Code)» را به تصویب رساند که درواقع نسخه «جدید و اصلاح شده از آیین نامه پیش از آن با عنوان «آیین نامه ایمنی شناورهای حفاظت شده دینامیکی (DSC)» است که در 14 نوامبر 1977 (23 آبان 1356) برای شناورهایی نظیر شناورهای آبسُر و وسایل نقلیه هوابستر به تصویب رسیده بود. از ضرورت های تصویب آیین نامه جدید، توسعه مداوم انواع و اندازه های جدید شناورهای تندرو بود که لزوماً حفاظت شده دینامیکی نیستند یا حتی شناورهای باری و مسافری است که تعداد زیادتری مسافر حمل می کنند یا در فواصل طولانی تری از فاصله پناهگاه مجاز در آیین نامه پیشین (یعنی DSC) فعالیت دارند. ضمن اینکه، استانداردهای ایمنی دریانوردی نیز از زمان تصویب آئین نامه (DSC) در سال 1977 تغییراتی کرده بود همچنین، در همین راستا سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) فصل جدیدی (فصل دهم) را درکنوانسیون بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا، سولاس (SOLAS) در خصوص شاخص های ایمنی برای شناورهای تندرو (HSC) به تصویب رساند که بر اساس آن، مقررات آیین نامه شناورهای تندرو (HSC Code) برای شناورهایی که از سال 1996 ساخته می شوند، از اول ژانویه سال 1996 (11 دی 1374) الزامی شد. گفتنی است جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۱۳۷۳/۰۲/۲۷ به کنوانسیون سولاس ملحق شده است. البته، این موافقتنامه نیز به طور مستمر اصلاحیه هایی در بخش های مختلف از جمله دو پروتکل اصلاحی ماهوی در سال های 1978 و 1988 داشته است که این پروتکل ها نیز در ایران به ترتیب در تاریخ های ۱۳۷۸/۱۲/۰۴ و ۱۳۸۳/۰۶/۰۲ به قانون تبدیل شده است.