نویسنده
چکیده
هدف لایحه نظام جامع باشگاه داری، ساماندهی امور باشگاه ها و حمایت از باشگاه داری ورزشی در کشور است. نقاط ضعف لایحه عبارت از: عدم توجه به ورزش همگانی (سلامت محور)، عدم توجه کافی به ورزش قهرمانی، بی توجهی به موضوع فرهنگ و مقولات فرهنگی، بی توجهی به الزامات انعقاد و اجرای قراردادها، نامشخص بودن شرایط و چگونگی فعالیت باشگاه های ورزشی، نامشخص بودن شرایط و شیوه لغو فعالیت باشگاه های ورزشی، عدم توجه به ورزش بانوان، عدم توجه به ورزش رده های سنی پایه، عدم توجه به رشته های ورزشی ملی، سنتی و بومی و محلی، عدم توجه به رشته های ورزشی مدال آور، عدم توجه به رشته های ورزشی واجد ارزش، عدم توجه به رشته های ورزشی پایه و پرمدال و نقاط قوت نیز شامل توجه به باشگاه های ورزشی، حمایت از واگذاری باشگاه های ورزشی به بخش خصوصی، اعطای تسهیلات و مشوق ها جهت توسعه باشگاه داری ورزشی در کشور، رونق کسب و کار و اشتغال زایی در ورزش کشور و توجه به ورزش حرفه ای یا حرفه ای سازی ورزش بود. بررسی نقاط قوت نشان می دهد که این لایحه در پی تبدیل باشگاه به مؤسسه و بنگاه تجاری و در راستای رونق کسب و کار ورزشی و ایجاد منابع درآمدی پایدار در ورزش است به نحوی که باشگاه ها در بلندمدت خودکفا شوند. کلیت این موضوع مورد تأیید است ولی با توجه به عنوان لایحه که نظام جامع باشگاه داری قید شده است اگر نواقص و نقاط ضعف مطروحه را بتوان در قالب مواد و تبصره هایی پوشش داد و به متن لایحه افزود که علاوه بر باشگاه های ورزش حرفه ای، کلیه باشگاه های فعال در کشور را شامل شود و چگونگی ارائه و لغو مجوز باشگاه داری و نحوه فعالیت باشگاه ها تعیین شود بر جامعیت و غنای این لایحه افزوده می شود و در این صورت محتوای ارائه شده نشان دهنده عنوان لایحه خواهند بود. بنابراین کلیات لایحه مورد تأیید است و با توجه به بررسی جزئیات لایحه (15 ماده و 3 تبصره پیشنهادی لایحه)، پیشنهادهایی در قالب پیشنویس پیشنهادی «لایحه نظام جامع باشگاه داری ورزشی در جمهوری اسلامی ایران» ارائه می شود.