نویسنده
سرپرست گروه منابع انسانی و امور استخدامی دفتر مطالعات مدیریت مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی
چکیده
استقرار عدالت محوری در سازوکارهای افزایش حقوق و مزایای گروه های مختلف حقوق بگیر دولت در قوانین بودجه سنواتی، یکی از مؤثرترین و دردسترس ترین راهکارهای ارتقای عدالت محوری در نظام جبران خدمات کارکنان دولت محسوب می شود. در این امتداد گزارش حاضر ضمن دسته بندی، مفهوم شناسی و تحلیل عوامل مؤثر بر افزایش حقوق و مزایای کارکنان دولت در قوانین بودجه سنواتی، به تحلیل و بررسی اعتبارات جبران خدمت کارکنان دولت در قوانین بودجه سال های اخیر و لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ پرداخته و همچنین احکام پیشنهادی تبصره (۱۲) این لایحه را، درخصوص افزایش حقوق و مزایای کارکنان و بازنشستگان دولت، مورد ارزیابی قرار داده است. براین اساس در لایحه بودجه سال ۱۴۰۲، اعتبارات فصل جبران خدمت کارکنان با افزایش ۳۵ درصدی نسبت به قانون بودجه سال ۱۴۰۱ همراه بوده و علت تفاوت این میزان با افزایش متوسط ۲۰ درصدی ضریب حقوق گروه های مختلف حقوق بگیر، براساس افزایش حقوق و مزایای کارکنان دولت در نیمه دوم سال جاری و همچنین افزایش کمک هزینه های عائله مندی و اولاد قابل تحلیل و بررسی است. شایان ذکر است که ابهام در سازوکارهای افزایش حقوق و مزایای گروه های مختلف حقوق بگیر، عدم افزایش کافی حداقل حکم کارگزینی کارکنان و حداقل حقوق بازنشستگان، ابهام در منطق تعیین سقف خالص پرداختی به کارکنان و ایرادات ناظر بر تعیین میزان و بازه پلکان های مالیات بر حقوق و مزایا و همچنین موارد استثنا بر پلکان مالیاتی مذکور، از اهم نقاط ضعف احکام پیشنهادی در تعیین شیوه افزایش حقوق و مزایای کارکنان در لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ کل کشور به حساب می آیند.