نویسندگان
1 مدیر گروه کشاورزی و توسعه روستایی دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی
2 کارشناس گروه کشاورزی و توسعه روستایی دفتر مطالعات زیربنایی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی
چکیده
طبق بررسی های به عمل آمده، به طور کلی مدیریت محلی روستاهای کشور در شرایط فعلی، مدیریتی عمدتاً ناتوان، هزینه زا، تمرکزگرا، بخشی نگر و غیرپاسخگو است. این وضعیت با اصول حکمرانی مطلوب تناسبی ندارد و به نارضایتی روستاییان و نهایتاً مهاجرت آنها از روستاها به شهرها و کلانشهرها منجر شده است. آسیب شناسی های انجام شده از ریشه ها و دلایل ناکارآمدی مناسب مدیریت محلی در روستاهای کشور و بررسی رویکردها و رهیافت های نوین حکمرانی محلی در کشورهای منتخب، نشان داد که به منظور اصلاح و تقویت نظام مدیریت روستایی ایران از بُعد تقنینی، محورهای زیر باید مدنظر قانونگذاران قرار گیرد. • بازطراحی ساختار تشکیلاتی مدیریت محلی روستایی مبتنی بر اصول صرفه مقیاس و مدیریت پهنهای (تشکیل دهداری در سطح دهستان)؛ • تفویض اختیار لازم به سطوح منطقهای به منظور متناسبسازی ساختار مدیریت محلی با شرایط و ویژگی های متمایز روستاها، با رعایت چارچوب ملی؛ • اصلاح حدود وظایف و اختیارات و توانمندسازی مدیریت محلی روستایی به منظور توسعه همه جانبه و یکپارچه روستاها با تمرکز بر ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به جای ابعاد کالبدی-فیزیکی؛ • حاکمیت رویکرد ارائه خدمات به صورت پهنهای به جای نقطهای و ابتنای تصمیمگیریهای محلی بر برنامه پیشرفت و آبادانی دهستان؛ • تمرکززدایی و افزایش مشارکت مردم و نمایندگان صنوف مختلف در تصمیمات محلی؛ • ارتقای شفافیت و تحقق نظارت عمومی بر عملکرد مدیران محلی.