نویسندگان
چکیده
اکنون بیش از دو سال از فراگیری بیماری کرونا در جهان گذشته است و طبق آمارها در سراسر جهان بیش از 6 میلیون نفر به دلیل این بیماری جان خود را از دست داده اند. در این میان جوامعی که از منظر اقتصادی و اجتماعی استحکام بیشتری داشتند، توانستند با سرعت بیشتری به ترمیم خود بپردازند و از راهبردهای حمایتی کاملتری نیز برای مهار این بیماری و در ادامه توانمندسازی جامعه برای همزیستی و عبور از این بحران استفاده نمایند. ایران نیز در سال 1398 در شرایطی با بحران کرونا روبه رو شد که در پایان یک دهه سخت از منظر اقتصادی قرار گرفته بود. ازاینرو بهنظر میرسد که بررسی وضعیت سیاستگذاری و اجرای تصمیمات مربوط به کنترل فراگیری بیماری کرونا با توجه به خاص بودن این پدیده از مهمترین اقداماتی است که باید مدنظر قرار گیرد. درواقع اکنون که این بحران در ایران و جهان تاحدی کنترل شده است، باید توجه اصلی سیاستگذاران در کشور ما تلاش برای بازسازی جامعه در دوره پساکرونا باشد و در این مسیر ضروری است مروری بر تجارب همه کشورها و ازجمله ایران نسبت به این تجربه هولناک صورت گیرد تا بتوان با ارزیابی اقدامات انجام شده در این زمینه در جهان و در ادامه بررسی نقاط قوت و ضعف خدمات و حمایتهای اجتماعی ارائه شده در ایران، به تقویت سازوکارها و بسترهای ارائه خدمات و حمایتهای رفاهی در آینده پرداخت. در این راستا گزارش حاضر بهعنوان نخستین گزارش از مجموعه مطالعات انجام شده پیرامون ارزیابی ارائه خدمات و حمایتهای اجتماعی در دوران همهگیری کرونا، به بررسی تجارب جهانی سیاستگذاری در حوزه مقابله با کرونا در 6 کشور کانادا، ژاپن، ایتالیا، آرژانتین، یونان و فرانسه پرداخته است. بررسی های این گزارش نشان داده که دولت ها از میان انواع استراتژیهای حمایت اجتماعی (ارائه مساعدت های اجتماعی، بیمه های اجتماعی و تقویت بازار کار)، تمایل بیشتری به مساعدت های اجتماعی در دوران همه گیری کرونا داشته اند. در انتها نیز با مرور اقدامات انجام شده در این کشورها آموزههای سیاستی و اجرایی استخراج شده در زمینه ارائه خدمات و حمایتهای اجتماعی در جهان در دوران همهگیری ارائه شده است.